www.klikerowo.fora.pl

martita · Wysłany: Czw 14:19, 18 Mar 2010 Temat postu: Uwidocznienie lęku przed hałasem

Podobno lęk przed hałasem może uwidocznic sie dopiero u rocznego psiaka, który wczesniej nie przejawial zadnych oznak bojazliwosci. Skad to sie bierze?Jest jakies rozsadne wytlumaczenie???

szmaja

myriad · Wysłany: Wto 22:29, 23 Mar 2010 Temat postu:

Nie mam dostepu do danych naukowych na ten temat, ale fakt ze wiekszosc testow psychicznych przeprowadza sie na psach powyzej 18 miesiaca zdaje sie potiwerdzac taka mozliwosc.

Mowiac szczerze, to w polskim kontekscie do uwidocznienia sie leku przed halasami zdaje mi sie wydatnie przyczyniac swietowanie sylwestra. Zdarzylo mi sie (oraz moim znajomym) miec psy, ktore na strzaly zaczynaly reagowac dopiero po kilku doswiadczeniach sylwestrowych. Moja Szansa przez pierwszy rok swojego zycia zycia nie reagowala na pojedyncze strzaly (oraz mieszkala ze mna w USA), pozniej przeprowadzilysmy sie do Polski, gdzie po okolo roku zaczela reagowac na strzaly strachem. Dodam, ze nie bala sie nigdy burzy i innych naturalnych halasow.

AGAT-31 · Wysłany: Czw 10:20, 25 Mar 2010 Temat postu:

Mam identyczne doświadczenia, mój pies był sprawdzany i nie reaguje na pojedyńcze strzały, natomiast w tym roku w sylwestra był zestresowany ogromnie... Sad

MagdaS

Pozwolę sobie odgrzebać nieco stary temat bo akurt u Denisa zauważyłam pojawienie się lękliwości w pewnych sytuacjach dopiero w póxniejszym wieku. Na początku jak był szczeniakiem nie bał się strzałów, w Sylwestra pełen spokój, zero strachu, po jakimś czasie (nie kojarzę konkretnego zdarzenia po którym zaczęłoby się to nasilać, jakiegoś zwrotu akcji, raczej było to płynne i stopniowe pojawianie się strachu w roznych sytuacjach) zaczął się bać różnych odgłosów, które go otaczają.

I tak obecnie boi się burzy ale tylko gdy trwa dłuższy czas, pojedyncze grzmoty go nie ruszają, ale co dziwne boi się np tostera mimo, że wcześniej tego strachu nie było. Nie wiem skąd to mu się wzięło, że obecnie w momencie już załaczania tostera on ucieka z kuchni. Jest to dla mnie bardzo dziwne tym bardziej, że wczesniej był to dla niego zupełnie obojętny odgłos.

Już się obecnie przyzwyczaiłam do tego, że miewa swoje lęki i nie wszystkie umiem logicznie wytłumaczyć, ale jakoś sobie z nimi radzimy. Te którym mogę zapobiegać staram się nie doprowadzać do sytuacji stresowych dla niego, a pry tych których nie mogę uniknąć staram go w miarę możliwości na nie odwrażliwić co w przypadku burzy się w duzym stopniu już udało.